ระเบียบ หลักเกณฑ์ และกฏหมายที่เกี่ยวข้อง
นิยาม “ของป่า”
- พระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 มาตรา 4 ในพระราชบัญญัตินี้
(7.) “ของป่า” หมายความว่า บรรดาของที่เกิดหรือมีขึ้นในป่าตามธรรมชาติ คือ
ก. ไม้รวมทั้งส่วนต่าง ๆ ของไม้ น้ำมันไม้ ยางไม้ ตลอดจนสิ่งอื่น ๆ ที่เกิดจากไม้
ข. พืชต่าง ๆ ตลอดจนสิ่งอื่น ๆ ที่เกิดจากพืชนั้น
ค. รังนก ครั่ง รวงผึ้ง ขี้ผึ้ง และมูลค้างคาว
ง. หินที่ไม่ใช่แร่ตามกฎหมายว่าด้วยแร่
และหมายความรวมถึงถ่านไม้ที่บุคคลทำขึ้นด้วย
- พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 มาตรา 4 ในพระราชบัญญัตินี้ “ของป่า” หมายความว่า สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นหรือมีอยู่ในป่า เป็นต้นว่า
(1) ไม้ฟืน ถ่าน เปลือกไม้ ใบไม้ ดอกไม้ เมล็ด ผลไม้ หน่อไม้ ชันไม้ และยางไม้
(2) หญ้า อ้อ พง แขม ปรือ คา กก กระจูด กล้วยไม้ เห็ด และพืชอื่น
(3) ซากสัตว์ ไข่ หนัง เขา นอ งา กราม ขนาย กระดูก ขน รังนก ครั่ง รังผึ้ง น้ำผึ้ง ขี้ผึ้ง
และมูลค้างคาว
(4) ดิน หิน กรวด ทราย แร่และน้ำมัน